Studiowała we Lwowie i tam w 1911 zetknęła się po raz pierwszy ze
skautingiem żeńskim. Pracując jako nauczycielka rozpoczęła już w 1911
organizacje dziewczęcych drużyn skautowych w Małopolsce. W 1912 została
komendantką drużyn żeńskich, objęła też po Oldze Drahonowskiej III
Lwowską Drużynę Skautową im. Emilii Plater. Przed wybuchem I wojny
światowej organizowała żeńskie drużyny w Wilnie, Poznaniu, Warszawie,
organizowała żeńskie kursy skautowe. W latach 1915-1918 przebywała w
Moskwie, organizowała tam (kontynuując studia z zakresu fizyki) polskie
drużyny na wychodźstwie. Po powrocie do kraju weszła w 1919 w skład
pierwszego Naczelnictwa ZHP. W latach dwudziestych byłą dwukrotnie
komendantką Chorągwi Warszawskiej Harcerek, a także w latach 1926-1927
pełniła funkcję Naczelniczki Głównej Kwatery Żeńskiej ZHP. W 1928 była
komendantką II Ogólnopolskiego Zlotu Harcerek. Uczestniczyła w VIII
Światowej Konferencji WAGGGS w Szwajcarii w 1934.
W czasie II wojny światowej w konspiracji. W latach 1942-1944
zastępczyni szefa Wojskowej Służby Kobiet AK. Zginęła zastrzelona przy
al. Niepodległości 223, przez żołnierzy brygady RONA, podczas powstania
warszawskiego. Spoczywa w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na
Powązkach w Warszawie, w kwaterze 27A.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz